اما تو ای همسرم،
بیش از هرکس دیگر آگاه هستی که چقدر به این راه عشق می‌ورزیدم
و خوب می‌دانی که منتهای آرزوی من همین بود،
و اگر امروز من توانسته‌ام در این موقعیت قراربگیرم با درک و آگاهی تو نسبت به این مسئله بوده است.
و خوب می‌دانم که بعد از من،
رسالت زینب‌گونة خود را به
خوبی ادا خواهی کرد
و فرزندمان را با تربیت صحیح در این راه پرورش خواهی داد
و به او خواهی گفت که آرمان پدر چه بود،
همیشه بودن با تو، باعث افتخار من بود‌هاست.
تو خود نیز معلمی بودی برای من
تا دریابم سعادت در این راه است،
لذا می‌دانم که بعد از من صبور و شکیبا خواهی بود
و به دیگران تو آرامش خواهی داد...

پ.ن:
بخشی از وصیت نامه ی شهید سید مرتضی طباطبایی ابراهیمی