بیش از ربع قرن از آغاز جنگ تحمیلی می گذرد .خاطره ها،تجربه ها ،حرف ها و نقل های بسیاری از آن چه طی هشت سال دفاع مقدس بر مردان و زنان این سرزمین رفته است،در کتابها روی صحنه ها و بر پرده ها ثبت شده است. به اعتقاد من ،اکنون با گذشت این سال ها از پایان جنگ ،انصاف نیست که آن جوانان غیوری که با تمام آرزوهای آسمانی و زمینیشان به جبهه ها رفتند و آن مادران و همسران ایثارگری را که وفادارانه شهادت و اسارت و جانبازی عزیزانشان را تحمل می کنند ،به را حتی از یاد ببریم. من دختری هستم که تقریبا شش سال بعد از تمام شدن جنگ به دنیا آمدم.هیچ چیز از جنگ نمی دانم به جز همان چیزهایی که از کتاب ها خواندم و توی فیلم ها دیدم.هیچ چیزی از شهیدان نمی دانم مگر همان چیزهایی که روی مزارهایشان نوشته شده. و همین طور چیزی از آزاده ها و جانبازها نمی دانم.اما این ها کافی نیست.باید دل را به دریا زد...
